GEL ARTIK…

Kardeşim’e

Gitme bak,
Uzaktan inliyor kuyuda Yusuf’un matemli sesi
İçimde yalvaran İbrahim’in, Musa’nın, İsa’nın sesi
Onları susturmak ne çare,
Susturanlar biçare!

Bir mahpeykerdin sen
kadınların en güzeli
Güzelliğin ağlama duvarını geçti
Meryem’e koştum
Meryem ise İsa’ya
Bir viraneyim şimdilerde,
tünemişim annesiz sokaklara
Annesizliği utanç değil,
gurur olarak benimseyen bu sokaklarda
Ne zaman, ne zaman ki ruhum etse bir şikayet
Alıyorum okuyorum Kuran’dan bir kaç ayet
Sure sure, harf harf

Seni aradım düşlerimde yine iklim iklim
Neyleyim,
Yokluğundan kalmış çürümüş sevinçleri?
Düşündürüyor da…
Hatırlar mısın,
“Ben bu kaldırımların emzirdiği çocuğum”
Dizesi esir düşmüştü tellerimize
Hayır, hayır
Ben bu kaldırımların annesiyim, onları ben doğurdum
Üzerinde çıplak ayaklarla oyun oynayan çocukları ise sen!
Sensizliğe gebe kaldım
Öyle bir geçti ki zaman
Gebelere gebe kaldım
Ayaklarıma dolanmış kara kıtanın aç ve susuz çocukları
Başımda uçuyor beyaz kıtanın mutsuz çocukları
Gel artık,
Kavuştur onları  oruç iftarında
Namaz kıyamında
Akşam serinliğinde kılınan
Teravih namazında

Uzaklarda çok uzaklarda bir gül bahçesindeyim
Senin çürümüş yokluğunu ellerime aldığımda
İçinde yaşadığım dünya tarumar,
içimdeki dünya tarumar
nüksediyor bedenime  sevgilim
Nükseden bu sefer acı değil
Acıların annesi
Geçmişin saatlerine takıldı
Yüreksiz,
Bir o kadar  masum çocuklar doğuran bakışlarımız
Ruhum soytarı
Almış başını gidiyor Viyana Kuşatması’na
Kanuni emri duruyordu hala kalelerde
Genç Osman utanmıştı  komutanlığından
Papa yardım istemişti Haçlılardan
Benim ruhumun dolaştığı İtalya’dan

Bak bende geliyorum
Seni aramaya
Musa’nın Kızıldeniz’in denizinden mi
Başlasam seni aramaya,
Yoksa Züleyha’nın Yusuf’una kavuşamadığı
İçin  göz yaşlarını bıraktığı Nil nehrinden mi?
Yoksa kendisi buzda kasvet kesilmiş
Ama Ekvator’u kavuran
Antarktika  ve Grönland’dan mı?

Yüklerken gemiye  küflenmiş yaşantımızı
Geldiğimde son liman
Baktım
Yoksun sen
Artık orası artık orası ise
Cehennem
Alıştım sevgilim yokluğuna
Alışmalara da alışır oldum

Gelmen günah miydi sevgilim,
Gel bak
Melekler söz verdiler bana
Söylemeyeceklerdi bunu arştakine
Ayrılığın kölesi mektuplar utandı artık
Yokluğundan
Gözyaşları tükendi tükenmez kalemin
Tükenmez ya
Sende beni severdin  ya
Severdin
Çölleşmiş uzaklara bakıyorum
Önümde akan bir nehir oldu zaman
Sürüklüyor seni benden
Suya kapılıp su olma gel

Azize Fatma ARGAN