İRKİLMEK

Ne ben, beni yaşadım ne de yaşamak istediğim beni yaşadım.
Sessiz sokaklarda aradım
Ve yine sessiz dudaklarda diledim kendimi.
Ben, ben değildim ama ben olmayana baki kalmaktı.
Kendimi hiç olmayacak beni çabaladım
ben beni çabalamadan beni izaç
eden beni çabalamadan kaybediyordum.
Kırmızı rujumla başladım kendimden vazgeçmeye
topuklu ayakkabılarımdan,
peruk saçımdan ve dar kesimli elbisemden…
Daha sonrada ben olmayan benden vazgeçtim.
Yorgunluk, bitkinlik sarmış düşlerimi.
Gözlerinden çile akan yaşların, su saflığındaki bakışların,
deniz mavisi hayatların yanından teğet geçer gibi.
Ben olmayan bana O kadar sadıktım ki
kimseye fısıldayamaz olur gibi.
Çaresizliği, umutsuzluğun, yalnızlığı
bedenimin hissetmesine neden olur gibi…
Ben olmayan ben gidince…
Sanki bu limanı da götürmüştü
Kimsesiz bir benle kalmıştım.

NESRA YİGEN