NOT: Kişilerle ilgili tüm yazılarım bir vefa borcu duyumsadığımdan kaleme alınmıştır ve bundan ötürü anlatımda olabildiğince içten bir üslup tercih edilmiştir.
Bir insanı sevmek, değer vermek için mutlak surette birbirinize yakın olmanız mı gerekir? Ya da yakın olduğumuz her insanı ne kadar seviyoruz? Bir insanın adını sanını bilmediği başka bir insanın hayatına etkisi olamaz mı? Sanat, birbirini hiç tanımayan insanları yakınlaştırma konusunda ne kadar da marifetli. Değil mi?
Düşünsenize bir şarkı yapıyorsunuz, bu şarkıyla insanların dünyasına giriyorsunuz ve günlerce hatta yıllarca unutulmaz oluyorsunuz ya da bir şiir yazıyorsunuz o şiirin etkisi günlerce birilerini esir ediyor ya da bir kitap yazıyorsunuz o kitap hiç tanımadığınız birilerinin elinde ve beyninde günlerce dolaşıp duruyor. Ya da bir film yapıyorsunuz… Silsile bu şekilde akıp gider. Bu ölümsüzlük değil de nedir? Peki, herkes bunu başarabiliyor mu? Hayır…
Bunları neden söylüyorum? Sevgili Müfide İnselel de onu ilk tanıdığım zamandan beridir melodileri, sözleri ve sesiyle beni etkisi altına alan kişilerden ve onu kendime o kadar yakın hissediyorum ki… Hayatıma dokunan o ve onun gibi hayatımın hiçbir noktasında bir araya gelmediğim ya da hiç gelemeyeceğim bazı insanları birçok yakınımdan daha yakın hissetmem garip mi acaba? Sanmıyorum. Sanırım bu konuda benimle aynı düşüncede olan çok kişi vardır. Demem o ki birine olan sevginizi, ona verdiğiniz değeri belirleyen mesafeler değildir, aile bağları değildir, gönül birlikteliğidir.
Funda Arar’ın 2003 yılında “Sevda Yanığı” albümünde seslendirdiği “Özledim” şarkısıyla ilk tanıdım onu. “Özledim” hala sürekli dinlediğim şarkılardan biri. 2000’li yıllardan beridir pop müziğinin en iyi şarkılarından biridir dersem sanırım pek iddialı durmaz. Özellikle şarkının sözsüz son kısımlarındaki melodisi…
Evet, sevgili Funda Arar, şarkıyı çok güzel seslendiriyor ama benim için her zaman şarkının sahibi daha kıymetli olmuştur. Bir şarkıyı beğenirsem hemen ilk iş, şarkının sözü müziği kime ait bunu araştırırım. “Özledim” şarkısının Müfide İnselel imzasını taşıdığını öğrenince uzaktan uzağa hep takip ettim sevgili Müfide’yi.
Sonrasında 2005 yılında “Müfide İnselel” adını taşıyan kendi albümüyle buluştuk. Aşk şarkıları ya da ayrılık şarkılarıydı bu şarkılar. Tüm sevgilerin fasulyeden olduğunu söyledi. Ne kadar da haklıydı. Ya da “Yok Öyle Bir Sevgili” dedi. Hayatının incinmiş noktalarını ne güzel de ifade ediyordu. Kabullenilmiş bir gerçeği… “Geceyi gündüz eden / Güvenen güvendiren / Ama gücendirmeyen / Yok öyle bi sevgili / Gönlünü hoş eyleyen / Koşulsuz, şartsız seven / Özenen, hep hoş gören /Yok öyle bi sevgili” bu mısralar önünde sonunda hepimizin büyük bir aşk savaşından sonra kabullendiğimiz durumlar değil mi? Ne çok dinledim bu şarkıyı. Şu an hala dinliyorum ve yine de tam olarak “Yok Öyle Bi Sevgili” diyememenin şaşkınlığını yaşıyorum. İnsan kendini avutamazsa yaşayamıyor. Ya sen sevgili Müfide, her zaman “Yok Öyle Bir Sevgili” kabullenişiyle aşksızlığı kutladın mı ya da kutluyor musun? Ya da sende herkes gibi istemeden kendini mi avuttun ya da avutuyor musun?
Albümdeki beni etkileyen bir diğer şarkı… “Git Gidebilirsen”. “Git Gidebilirsen” ve sevgili Müfide’nin içten bir şekilde dile gelen sözleri ve yorumu… “Git git gidebilirsen eğer / Kalmak zor gitmek neye değer / Dur dokunmadan durabilirsen eğer/ Çok uzaktan sevmek neye benzer / sen hiç cesur olmadın ki / sen sen hiç saymadın ki özgürce /ben yine de her şeye rağmen çok fazla sevmedim mi delice…” Tüm şarkılarında yaşanmışlık sizi nasıl da kuşatıyor. Zaten, yaşanmayan şeyler bu kadar dokunaklı bir şekilde dile gelemezdi. Hiçbir şey acı kadar size boğun eğdiremez. Acı çekersiniz ve bunu illa ki bir şekilde dışarıya atmanız gerekir. Sevgili Müfide’nin şarkıları da hem melodisiyle hem sözleriyle acıdan yeterince nasibini almış. Fasulyeden şarkısı dahi hareketli bir ritme sahip olsa da sözleriyle acının habercisi. Çelişkili şeyler daha trajik oluyor ve daha çok dokunuyor.
Albümde Bunaldım, Be-ce-re-me-dim, Terk Ediyorum, Telaş, Ben Nerdeyim, Söz Veriyorum, Vasati Kırk Çöp, Lades, Tükenmeden Alınız diğer şarkılardandı. Hepsi de birbirinden güzel bu şarkıları, sevgili Müfide iyi ki yapmış ve bizlerle buluşturmuş. Benim için hiç unutulmayacak bu şarkılar. Takılıp kaldığım, içinde kaybolduğum şarkılar.
Müfide İnselel 2005’ten sonra müziği bırakmasa da albüm yapmadı. Yapmasını bekliyoruz elbette. Sevgili Müfide’ye tüm şarkıları için en içten teşekkürlerimi ve sevgilerimi yolluyorum.
