BİR ANI: KAOSUN RENGİ HER ZAMAN KİRLİDİR!YA DA KÇP İLE AYNI RAYDA YÜRÜMEYE BAŞLAMANIN KISA ÖYKÜSÜ…
Kaos Çocuk Parkı ile tanışıklığım yaklaşık 4 yıl öncesine dayanıyor. O dönemde biz fanzincilerin bir etkinliği olacaktı Suadiye’de. Bu etkinlikten yaklaşık bir ay kadar önce bende “Aden’den Sürülüş” isimli bir fanzin-kitap yayımlamıştım. Bu fanzin-kitabı sosyal medyada paylaştığımda Lokman Kurucu’nun okuyup, paylaştığını gördüm. Tabii o zamanlar kendisini tanımıyor sadece sosyal medya arkadaşı olarak görüyordum. İşin rengi daha değişmemişti…
O dönemde benim yıllardır yazdığım fanzinin sahibi çok sevdiğim ağabeyim bana bir gece telefon etti. “Kadıköy’de etkinlik yapıyoruz. Bizi sen temsil edeceksin. KÇP’yi de davet ettik, onlarda gelecek. Başka fanzincilerde olacak.” dedi. Ben gidemem desem de benim kabul etmemi sağladı o gece. Etkinlik zamanı geldiğinde ve o etkinliğe katıldığımda çeşit çeşit fanzinler, insanlar ile sohbet ettim. Sonrasında birileri çıkıp meydan konuşmaları yaptılar güzelce, onları dinledim. En sonunda Kaos Çocuk Parkı etkinlikte tabiri caizse anons edilince o zaman Lokman’ı gördüm. O konuşma girişini uzun yıllar boyunca unutacağımı sanmıyorum: ‘Merhaba arkadaşlar, ben Lokman Kurucu, Zaza’yım, Siverekliyim…’ Sanırım o bohem abilerimize nazaran böyle doğal bir giriş beni Lokman ile tanışmaya itti. Tepeden bakan bir yanı yoktu insanlara, o döneme kadar kendi başına ya da KÇP ile neler yaptıysalar, başarılı / başarısız onlar konuşuldu. Zaten Lokman’ın konuşması bitince etkinlik sonlandı. Bende yanına gittim. Adımı söyledim. Birden hatırladı. Yine kendine has hali ile şiirim üzerine konuştuk. Sonrasında numaramı aldı, kendi numarasını verdi ve gitti.
Aylar sonra uzun bir mesaj aldım Lokman’dan. Bu mesajda kısaca benden kitap dosyası istiyordu. Bir yayınevinin bir kitaplık serisi olacakmış. Dosyamın bu serinin içinde olmasını istediğini söyledi. Ben ilk başta şaşırdım. Kısa bir süre sonra sevinerek bir dosya hazırlayıp gönderdim ve cevap beklemeye başladım. Çok beklemeden Lokman aradı. “Basıyoruz!” dedi. Sevindim. Birkaç hafta geçti ve bir telefon daha. Yine Lokman. “Dostum, ben bir yayınevi açıyorum. Dilersen kitabını benden bas, dilersen orada kalsın.” dediğinde ben bu yola onunla çıktığımı ondan kopmayacağımı söyledim ve şu an bildiğimiz “Kaos Çocuk Parkı Yayınevi” kuruldu ve kitabım oradan basıldı. Kısa sürede Lokman’ın azmi, inancı ve en önemlisi sahiciliği hepimize bu kolektifin ruhuna işledi.
Sıradan bir etkinliğin kendi dünyamda böyle bir büyük önem sarf edeceğini tahmin etmezdim. İyi ki bu kolektifin içindeyim, ilk andan beri hiçbir zaman pişman olmadım ve olmam. Ve iyi ki tanışmışız “Amcacım”, Lokman Kurucu! KÇP! Var olasınız…
Bir Yorum