Kara delik evrenin bilinmeyeni. En çok merak edileni. Çok uğraşılıp az kavuşulanı. Platonik bir aşk gibi…
Neticede aşkta bir kara delik… Karanlık bir girdap, elini versen kolunu kaptırdığın… Ve dahası kolun, bacağın tersyüz olup şekil bile değiştirebilirsin. Seni öğütme işlemini tamamlayan bu karadelik zamanın bambaşka bir yerine püskürtebilir ansızın. Parlak, tombul bir yıldızken birden beyaz cüceye dönüşüverirsin.
Mikrokozmos makrokozmosla ortak özellikler taşır esasında. Evren, yüz milyarlarca gezegen, yıldız, göktaşı, karadelik vs. den oluşur. Bu en büyük gerçekliğimiz olan makrokozmosumuz… İnsanda hücrelerden, kandan, damarlardan, nöronlardan, elektron ve protonlardan, ne olduğunu tam anlayamadığımız birtakım spirütüel kodlardan oluşur. Makrokozmosu mikrokozmosa uyarlarsak kabaca evreni insana indirgersek mesela galaksiler organlarımız; gezegen ve yıldızlar hücrelerimiz; göktaşları, tümörlerimiz ya da yaralarımız olabilir pekala…
Hayal gücünde ilerlemek ayıp ve günah sayılmadığına göre bence aşkta karadelik olmaya yakışır.
Benim evrenimin karadeliğidir aşk… Önce merak eder yaklaşırsın o renkli devasa halkanın büyüsüne kapılırsın. Çekimine bayılırsın. O kadar renkli, o kadar devasa ve adrenalin doludur ki acaba içinde ne var diye bakmak istersin. Garantici gezegenler uyarır seni, “Durrrrr, yapma ne olduğunu bilmediğin şeye yaklaşma…”
Ama bir kere olan olmuştur. İçindesindir. İçindeyken ne olduğunu anlatamam. Bunu bilemem de. Zaten aşık olan kimse aşkını kimseye tam olarak ifade edecek yeterliliğe sahip olamadı bugüne dek. Belki şanslıysak bizi püskürürse evrende bir yerlere rastlanır, dertleşiriz belki paralel evrenlerde… Bir umut…
