Bir ağustostu sanırım, bir öğle sonrası
Ben, ben değildim, hislerim yoktu
Yüzüm bir cam kenarındaydı
ama nasıl olsa her insanın yüzü düşer
bir gün dedim cama
Cama yansılı havaya baktım; kirli, su da muhtemelen öyle…
Ve böylece sezdi gönlüm: Ömrümün şiirini tükettim.
Cam ne yapsın!
