Ruhun terlemesi değil miydi aşk?
Her bir damlasında saklıdır Nuh tufanı!
Cismim gibi delinmiş, yüreğimin gemisi,
Battıkça batıyorum,
Dalgalı saçlarının kızıl denizinde!
Musa peygamber olup,
İkiye böl yüreğimi,
Alıp aşkın asasını eline!
Hüznün gölgesine takıldı dilim!
Aksak kelimelerle yürüyorum,
Sözlerimin tozlanmış hayaline!
Ne zaman ki bir toz zerreciği olsam,
Uçmak için, gözlerinin ışıltılı semâsına,
Yakalanıp hicran yağmurlarına,
Damla damla düşüyor ruhum ,
Karışıp ayrılığın sel yaşlarına!
Varsın çamur olsun toz tutmuş benliğim!
Bir gün elbet dirileceğim aşk balçığında,
İlk yaratılışı gibi Adem’in!
Hazanın hüznünü yüreğinden koV
İlkbaharla kanatlansın aşkın umudU
Cândan uçurtma yap rüzgârın nefeS
Rengârenk gökkuşağını da yanına aL
Aşkın ayrılık teline takılsın hiç aldırmA
Ne de olsa geçer heves fırtınası elbeT
